Verslag 34e VeluweRally 2012
Het heeft de gehele voorbereiding getekend, de afgelaste VeluweRally 2011. Daarom hadden we al in juli een goed alternatief plan voor het geval er weer een te lage waterstand aan de IJsselkop zou zijn. Met medewerking van de vrijwilligers en Rijkswaterstaat werd een noodplan opgesteld dat weliswaar een grote verandering zou betekenen, maar dat de VeluweRally wel veilig zou stellen.
En toen werd het 20 september 2012. Veel zenuwen, al wekenlang kijken naar de waterstand aan de IJsselkop, en ach, meteen ook maar de gehele Rijn bekeken. Wat voor waterhoogte komt er aan..? We wilden vrijdag 21-9 uitsluitsel, normaal of laag-water. Het was nog net iets te onduidelijk. Maandag gaf Rijkswaterstaat het groene licht voor een normale VeluweRally. Gelukkig. En dan die andere spelbreker, mist?
Ook de mist (met een eigen noodscenario) bleef uit. Dus dan maar een serieus normale VeluweRally? Ja, dat klopt. Normaal:
Daarnaast was het een gezellige drukte, had nog wel wat drukker gemogen, in Giesbeek. Geen moeilijke toestanden, geen Project X (dat was in Arnhem), geen kermis in de buurt waar je 's nachts wakker van werd, kortom een verademing na een afgeblazen VeluweRally-2011. Moosecamp had deze keer naast de bekende grote tent ook een superkleine tent neergezet (hoogte 30 cm, dus wie past daar nou in… Vraag het Moosecamp maar)? Kanoshop stond er vlak naast met een kleine uitstalling, vooral kleding en boten. En Bever Zwerfsport (met het nieuwe logo) stond als vanouds achteraan bij elkaar. We misten dit jaar Globetrotter, nou ja, die hadden wel elfenkoeken klaargelegd voor alle deelnemers (lekker nietwaar?). En Kajak Centrum Arjan Bloem kwam zondagmorgen vroeg met 3 surfski's (er waren er dit jaar veel meer!) meevaren.
Geen idee hoe druk het was bij Hotel Gieling, ook een sponsor. Powerteam Training heeft in elk geval geen training verkocht in het weekeinde, want de telefoon van dat bedrijf was voor de volle 100% in gebruik voor de coördinatie van de VeluweRally (door ondergetekende). Het was ook lekker druk bij de RWS42 die telkens de plas op voer om een paar mensen te laten zien in welke mate je een kano vanaf zo'n schip kunt zien, en wat voor hulp de radar daarbij geeft. RWS deelde ook DVD's uit waarin o.a. wordt uitgelegd in hoeverre je als kanovaarder samen kunt werken met de binnenvaart.
We waren bang voor een tekort aan deelnemers, een tekort aan geld, een tekort aan vrijwilligers. We zijn door alle drie niet gehinderd! Al merken we wel dat de kosten hier en daar toenemen. Misschien dat we onze superlage inschrijfgelden niet meer lang zo laag kunnen houden.
De zondag: geweldig weer. Niemand durfde hopen op een mistloze zondag. Maar het gebeurde toch! Iedereen op tijd vertrokken, het liep als een trein. Of toch niet? Al snel na de start werd een omgeslagen kano gemeld. Hieronder een stukje van de vaarder:
De IJssel vaart anders dan de Vecht, dan de Weerribben, dan het Hegermeer, maar ik voelde me prima op het grote water, waar de stroom goed merkbaar was. Op een gegeven moment komt er een groot vrachtschip/binnenvaartschip voorbij. Die laat golven achter wanneer die je passeert, maar ook dat was ik wel gewend en ik peddelde stevig door. Korte slagen en de boot recht op de golven houden. Ik genoot eigenlijk wel van de deining. Maar ja, toen moest er zo nodig een plezierjacht achteraan komen. En was het genieten gauw over. Ook dat jacht liet golven achter zich, voer voor mijn gevoel behoorlijk hard en deze golven leken zich te mengen met de eerdere vrachtschipgolven. Voordat ik het bedenken kon, voltrok zich mijn grootste angstscenario. Ik sloeg om met de boot. En omdat ik (nog) niet kan eskimoteren bleef ik even onder water. Eerst zit je dan nog met je spatzeil vast aan de boot, gelukkig schoot die heel snel los en konden boot en ik boven komen drijven. Dan drijf je (gelukkig met zwemvest om) in het ijskoude stromende water van de IJssel, happend naar adem, paniekerig om me heen kijkend of er iemand is die me kan komen redden. In een dubbele kayak komen een vader en zoon aanvaren. Ik hang nog over mijn boot, omdat ik bang ben dat ik niet sterk genoeg ben om te blijven watertrappelen in het water. Maar van de mannen moet ik de boot laten gaan. Dat was geen fijne ervaring. Daar dreef mijn boot verder de IJssel af, nog steeds op de kop en in de luiken toch wel wat persoonlijke spullen. Maar goed, kiezen tussen jezelf of je boot is niet zo moeilijk. Dankzij de vader en zoon ben ik snel aan de kant. Ze bellen voor mij naar de tourleiding. Reddingsboten zijn onderweg. Helemaal doorweekt klim ik aan de oever de wal op. Ik loop vast wat terug, om zo in beweging te blijven. Het duurt even, maar uiteindelijk vinden reddingsboot en ik elkaar. Een soort zeil van aluminium slaan ze om mij heen tegen de onderkoeling. Op de terugweg naar de startplaats word ik nog een keer van boot gewisseld, omdat die wat sneller is.
De deelnemer was onderweg richting onderkoeling, een serieus gevaar. Gelukkig door tijdig aan de kant te komen en warm te worden gemaakt heeft de deelnemer er niks aan over gehouden, behalve de overtuiging dat eskimoteren als eerste op de verlanglijst staat. Dit was de eerst van in totaal 4 boten, met 7 deelnemers, waarvan 4 werden gered door de reddingsbrigade Deventer, dit jaar voor het eerst onze steun en toeverlaat achter de grote groep deelnemers, en 3 werden gered door Rijkswaterstaat. Wat was nou de oorzaak voor dat vele omslaan? We denken dat de wind hierbij toch heeft geholpen, doordat deze bij vlagen best stevig was. Wel hebben we er veel van geleerd, en we hopen dat de omgeslagen deelnemers maar ook de andere deelnemers hiervan leren. Tips:
En dan de statistieken:
Grootste groep op de 35km: Rentray (elk jaar!), op de 50km: Bever Zwerfsport, op de 100km: Jorna (gymnastiekclub uit Kampen). Wat valt op? Geen enkele kanovereniging als grootste groep! Laten we dat op ons zitten, beste leden van kanoverenigingen in Nederland? Herkansing in 2013! Oudste geregistreerde vaarders: op de 35 km de bekende Henk Boekschoten uit 1935, op de 50 km Hans van der Velden (in plaats van zijn vaste stek op de parkeerplaats in Giesbeek!) ook uit 1935, en Gerard Hoitink op de 100 km uit 1938. Let wel: als je geen geboortedatum opgeeft kun je geen aanspraak maken op deze gewilde trofee!
Iedereen van harte gefeliciteerd natuurlijk, en we zien een ieder graag weer terug in het jubileumjaar 2013 (35e VeluweRally).
Namens alle vrijwilligers een sportieve kanogroet,
Martin Stevense,
coördinator VeluweRally.
Verslag veluwerally 2011
Verslag veluwerally 2010
Verslag veluwerally 2009
Verslag veluwerally 2008
Verslag veluwerally 2007
Verslag veluwerally 2006
Verslag veluwerally 2005
Verslag veluwerally 2004
Verslag veluwerally 2003
Verslag veluwerally 2002
Verslag veluwerally 2001
Verslag veluwerally 2000
Het heeft de gehele voorbereiding getekend, de afgelaste VeluweRally 2011. Daarom hadden we al in juli een goed alternatief plan voor het geval er weer een te lage waterstand aan de IJsselkop zou zijn. Met medewerking van de vrijwilligers en Rijkswaterstaat werd een noodplan opgesteld dat weliswaar een grote verandering zou betekenen, maar dat de VeluweRally wel veilig zou stellen.
En toen werd het 20 september 2012. Veel zenuwen, al wekenlang kijken naar de waterstand aan de IJsselkop, en ach, meteen ook maar de gehele Rijn bekeken. Wat voor waterhoogte komt er aan..? We wilden vrijdag 21-9 uitsluitsel, normaal of laag-water. Het was nog net iets te onduidelijk. Maandag gaf Rijkswaterstaat het groene licht voor een normale VeluweRally. Gelukkig. En dan die andere spelbreker, mist?
Ook de mist (met een eigen noodscenario) bleef uit. Dus dan maar een serieus normale VeluweRally? Ja, dat klopt. Normaal:
- Het aantal deelnemers (480).
- Het aantal kampeerders (211).
- Deelnemers op de 35 km (138).
- Deelnemers op de 50 km (276).
- Deelnemers op de 100 km (66)
Daarnaast was het een gezellige drukte, had nog wel wat drukker gemogen, in Giesbeek. Geen moeilijke toestanden, geen Project X (dat was in Arnhem), geen kermis in de buurt waar je 's nachts wakker van werd, kortom een verademing na een afgeblazen VeluweRally-2011. Moosecamp had deze keer naast de bekende grote tent ook een superkleine tent neergezet (hoogte 30 cm, dus wie past daar nou in… Vraag het Moosecamp maar)? Kanoshop stond er vlak naast met een kleine uitstalling, vooral kleding en boten. En Bever Zwerfsport (met het nieuwe logo) stond als vanouds achteraan bij elkaar. We misten dit jaar Globetrotter, nou ja, die hadden wel elfenkoeken klaargelegd voor alle deelnemers (lekker nietwaar?). En Kajak Centrum Arjan Bloem kwam zondagmorgen vroeg met 3 surfski's (er waren er dit jaar veel meer!) meevaren.
Geen idee hoe druk het was bij Hotel Gieling, ook een sponsor. Powerteam Training heeft in elk geval geen training verkocht in het weekeinde, want de telefoon van dat bedrijf was voor de volle 100% in gebruik voor de coördinatie van de VeluweRally (door ondergetekende). Het was ook lekker druk bij de RWS42 die telkens de plas op voer om een paar mensen te laten zien in welke mate je een kano vanaf zo'n schip kunt zien, en wat voor hulp de radar daarbij geeft. RWS deelde ook DVD's uit waarin o.a. wordt uitgelegd in hoeverre je als kanovaarder samen kunt werken met de binnenvaart.
We waren bang voor een tekort aan deelnemers, een tekort aan geld, een tekort aan vrijwilligers. We zijn door alle drie niet gehinderd! Al merken we wel dat de kosten hier en daar toenemen. Misschien dat we onze superlage inschrijfgelden niet meer lang zo laag kunnen houden.
De zondag: geweldig weer. Niemand durfde hopen op een mistloze zondag. Maar het gebeurde toch! Iedereen op tijd vertrokken, het liep als een trein. Of toch niet? Al snel na de start werd een omgeslagen kano gemeld. Hieronder een stukje van de vaarder:
De IJssel vaart anders dan de Vecht, dan de Weerribben, dan het Hegermeer, maar ik voelde me prima op het grote water, waar de stroom goed merkbaar was. Op een gegeven moment komt er een groot vrachtschip/binnenvaartschip voorbij. Die laat golven achter wanneer die je passeert, maar ook dat was ik wel gewend en ik peddelde stevig door. Korte slagen en de boot recht op de golven houden. Ik genoot eigenlijk wel van de deining. Maar ja, toen moest er zo nodig een plezierjacht achteraan komen. En was het genieten gauw over. Ook dat jacht liet golven achter zich, voer voor mijn gevoel behoorlijk hard en deze golven leken zich te mengen met de eerdere vrachtschipgolven. Voordat ik het bedenken kon, voltrok zich mijn grootste angstscenario. Ik sloeg om met de boot. En omdat ik (nog) niet kan eskimoteren bleef ik even onder water. Eerst zit je dan nog met je spatzeil vast aan de boot, gelukkig schoot die heel snel los en konden boot en ik boven komen drijven. Dan drijf je (gelukkig met zwemvest om) in het ijskoude stromende water van de IJssel, happend naar adem, paniekerig om me heen kijkend of er iemand is die me kan komen redden. In een dubbele kayak komen een vader en zoon aanvaren. Ik hang nog over mijn boot, omdat ik bang ben dat ik niet sterk genoeg ben om te blijven watertrappelen in het water. Maar van de mannen moet ik de boot laten gaan. Dat was geen fijne ervaring. Daar dreef mijn boot verder de IJssel af, nog steeds op de kop en in de luiken toch wel wat persoonlijke spullen. Maar goed, kiezen tussen jezelf of je boot is niet zo moeilijk. Dankzij de vader en zoon ben ik snel aan de kant. Ze bellen voor mij naar de tourleiding. Reddingsboten zijn onderweg. Helemaal doorweekt klim ik aan de oever de wal op. Ik loop vast wat terug, om zo in beweging te blijven. Het duurt even, maar uiteindelijk vinden reddingsboot en ik elkaar. Een soort zeil van aluminium slaan ze om mij heen tegen de onderkoeling. Op de terugweg naar de startplaats word ik nog een keer van boot gewisseld, omdat die wat sneller is.
De deelnemer was onderweg richting onderkoeling, een serieus gevaar. Gelukkig door tijdig aan de kant te komen en warm te worden gemaakt heeft de deelnemer er niks aan over gehouden, behalve de overtuiging dat eskimoteren als eerste op de verlanglijst staat. Dit was de eerst van in totaal 4 boten, met 7 deelnemers, waarvan 4 werden gered door de reddingsbrigade Deventer, dit jaar voor het eerst onze steun en toeverlaat achter de grote groep deelnemers, en 3 werden gered door Rijkswaterstaat. Wat was nou de oorzaak voor dat vele omslaan? We denken dat de wind hierbij toch heeft geholpen, doordat deze bij vlagen best stevig was. Wel hebben we er veel van geleerd, en we hopen dat de omgeslagen deelnemers maar ook de andere deelnemers hiervan leren. Tips:
- Wees alert op onverwachte bewegingen van het water in combinatie met de wind en ander scheepvaartverkeer.
- Neem droge kleren mee.
- Zorg dat je jezelf kunt redden.
- Schakel anderen in als je dat niet (meer) kunt.
- Zorg dat je de organisatie van de VeluweRally kunt bereiken in geval van nood.
En dan de statistieken:
Grootste groep op de 35km: Rentray (elk jaar!), op de 50km: Bever Zwerfsport, op de 100km: Jorna (gymnastiekclub uit Kampen). Wat valt op? Geen enkele kanovereniging als grootste groep! Laten we dat op ons zitten, beste leden van kanoverenigingen in Nederland? Herkansing in 2013! Oudste geregistreerde vaarders: op de 35 km de bekende Henk Boekschoten uit 1935, op de 50 km Hans van der Velden (in plaats van zijn vaste stek op de parkeerplaats in Giesbeek!) ook uit 1935, en Gerard Hoitink op de 100 km uit 1938. Let wel: als je geen geboortedatum opgeeft kun je geen aanspraak maken op deze gewilde trofee!
Iedereen van harte gefeliciteerd natuurlijk, en we zien een ieder graag weer terug in het jubileumjaar 2013 (35e VeluweRally).
Namens alle vrijwilligers een sportieve kanogroet,
Martin Stevense,
coördinator VeluweRally.
Verslag veluwerally 2011
Verslag veluwerally 2010
Verslag veluwerally 2009
Verslag veluwerally 2008
Verslag veluwerally 2007
Verslag veluwerally 2006
Verslag veluwerally 2005
Verslag veluwerally 2004
Verslag veluwerally 2003
Verslag veluwerally 2002
Verslag veluwerally 2001
Verslag veluwerally 2000
De VeluweRally wordt mede mogelijk gemaakt door:
